Orthomoleculaire vs reguliere geneeskunde

Momenteel zijn we getuigen van een ware revolutie in het denken over de gezondheidszorg. Steeds meer mensen willen mede verantwoordelijk zijn voor hun eigen gezondheid. Gezonde voeding en levenswijze nemen daarbij een belangrijke plaats in. Patiënten krijgen steeds meer door dat alleen symptoom bestrijding geen oplossing is.

De reguliere geneeskunde werkt veel te veel met anti-middelen. Als je maagzuur hebt krijg je een anti-maagzuurmiddel, als je depressief bent krijg je een anti-depressiemiddel en bij chronische buikklachten krijg je anti-buikkrampmiddelen. Er wordt helaas te weinig naar de oorzaak van de klachten gekeken.

Gelukkig krijgen het belang van een volwaardige voeding en de gezondheid bevorderende eigenschappen van micronutriënten, zoals vitaminen, mineralen, sporenelementen en andere levensverlengende substanties, steeds meer aandacht. Door een optimale toevoer van micronutriënten d.m.v. een gezonde voeding, eventueel aangevuld met extra suppletie, kunnen we niet alleen ziektes voorkomen maar in vele gevallen ook ziektes genezen. In veel gevallen kan dit doel bereikt worden zonder dure medicamenten en operaties. Optimale voeding, eventueel in combinatie met extra suppleties, doet onze lichamelijke en geestelijke weerstand stijgen en bevordert een langer en vooral een gezonder leven.

Reeds de beroemde Griekse arts Hippocrates zei: ‘Je voeding dient je medicijn te zijn’. Eerst nu begint de moderne wetenschap de waarde van dit eenvoudige principe in te zien.

De basis voor dit nieuwe voedingsbewustzijn werd voor een groot deel gelegd door pioniers uit de biochemie in de 60-er jaren zoals prof. Linus Pauling, tweevoudig winnaar van de Nobelprijs en een van de grootste wetenschappers van de 20e eeuw. Prof. Pauling ontwikkelde een op optimale voeding en micronutriëntentoevoer gericht systeem ter voorkoming en behandeling van ziektes. Hij ontdekte dat chronische ziektes ontstaan wanneer de biochemie van het lichaam verstoord is door tekorten of disbalans van voedingsstoffen en micronutriënten in het lichaam. Het opheffen van deze tekorten of disbalans d.m.v. voedingsverandering en eventueel suppletie met vitamines, mineralen en sporenelementen werd een nieuwe therapievorm die hij de naam orthomoleculaire geneeskunde gaf.

Zijn definitie van orthomoleculaire geneeskunde is: ‘Het behoud van gezondheid en de behandeling van ziekte door verandering van de concentraties van substanties die normaal in het lichaam aanwezig zijn en die voor een optimale gezondheid noodzakelijk zijn.’

Tot deze lichaamseigen substanties behoren de zgn. essentiële voedingsstoffen: vitamines, mineralen, sporenelementen, aminozuren en vetzuren die voor het in stand houden van het leven noodzakelijk zijn. Ze moeten door voeding of extra suppletie aangevoerd worden daar het lichaam ze niet zelf kan maken. Er bestaan ongeveer 45 essentiële voedingsstoffen of nutriënten. De vitamines, mineralen en sporenelementen onder deze essentiële nutriënten worden micronutriënten genoemd omdat er relatief kleine hoeveelheden van nodig zijn. Toch zijn deze micronutriënten zeer belangrijk voor onze gezondheid omdat ze een sleutelpositie innemen in de celstofwisseling. De contractie van spiervezels, de zenuwgeleiding, de hormoonaanmaak en ontelbare andere functies hangen af van een continue en uitgebalanceerde aanvoer van deze voedingsstoffen.

Bij zware tekorten ontwikkelen zich gedurende weken tot maanden wanneer de reserves van het lichaam uitgeput raken duidelijke symptomen zoals bv. tandvleesbloedingen, haaruitval en een ruwe huid bij vitamine C-tekort.

Daarentegen verzwakken lichte tekorten onze cellen en treden de negatieve effecten pas geleidelijk – bijna onmerkbaar en in het begin helemaal niet merkbaar – op totdat ze na jaren tot tientallen jaren duidelijk worden als bv. verminderde afweer, verhoogd kankerrisico, suikerziekte of hart- en vaataandoeningen.

Een voor het dagelijks overleven voldoende aanvoer van nutriënten is niet automatisch voldoende voor een levenslange gezondheidstopvorm.

Bij ziektes, stress, chronische overbelasting in werk en / of sport, roken, alcoholmisbruik en gebruik van verdovende middelen raken de nutriëntenreserves sneller uitgeput.

Een optimale toevoer van essentiële nutriënten zorgt er voor dat de reservoirs ook bij verhoogd verbruik gevuld blijven zodat het lichaam in alle omstandigheden goed blijft functioneren.

De orthomoleculaire geneeskunde probeert via een optimale aanvoer van essentiële nutriënten via voeding en eventuele extra suppletie een optimale gezondheid te creëren en ziektes te behandelen.

De orthomoleculaire geneeskunde neemt een belangrijke plaats in bij de behandeling van vele chronische ziektes zoals bv. artrose, reuma, hart- en vaatziekten, verhoogd cholesterol, diabetes, chronisch vermoeidheidssyndroom, chronische pijnklachten, psoriasis, eczeem, hormonale stoornissen en multiple sclerose.

‘Totdat de mensheid een grassprietje kan dupliceren, kan de natuur alleen maar lachen om onze zogenaamde wetenschappelijke kennis. Chemische geneeswijzen kunnen het nooit winnen van producten uit de natuur. Van levende plantcellen, het resultaat van de stralen van de zon, de Moeder van al het Leven.”

Thomas Edison

(c)Lenkei, Hongarije